Het kleine boerinnetje
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
26 April 2010 | Guatemala, Quetzaltenango
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaaltje heb ge-upload, maar er is dan ook niet heel veel bijzonders gebeurd. Doordat ik nu alweer een tijdje in Xela verblijf heeft het dagelijkse leven gewoon een beetje een ritme gekregen wat voor jullie waarschijnlijk niet heel interessant is.
Maar de eerste brillen zijn gekocht. Twee geweldige lieve broertjes die me de wangen nat en plakkerig hebben gekust omdat ze zo verschrikkelijk blij waren met hun brilletjes! Het is mooi om te zien hoe zoiets kleins zo gelukkig kan maken. Deze week zal ik ook met Juan Pablo een bril uitzoeken bij de opticien. Juan Pablo is een klein hummeltje van bijna tien jaar die het niet makkelijk heeft. Vaders is er niet meer, moeders is alle dagen dronken waardoor er vaak geen eten is voor Juan Pablo en zijn broertjes en zusjes. Bij ons op Caras Alegres is hij een schatje, maar op school wordt hij vaak bestempeld als onhandelbaar. Niet heel onlogisch als je z’n achtergrond weet, lijkt mij. Maar de directeur van zijn school verwijt ons dat we de kinderen teveel aandacht, liefde en genegenheid geven. Dat is namelijk niet goed voor ze, snap je! Als zo’n kindje nooit een aai over z’n bolletje krijgt, nooit te horen krijgt dat hij iets goed doet, honger of dorst heeft en nooit geknuffeld wordt, is dat gewoon veel beter! Dat begrijpt toch iedereen! Af en toe heeft men in Guatemala zo’n kronkel dat je er niet goed van wordt!
Daarnaast heb ik ook een andere bestemming gevonden voor het ingezamelde geld. Want aangezien ik stiekem, diep van binnen, gewoon nog altijd een klein Dalfsens boerinnetje ben heb ik een project gevonden waarbij ik boeren in Guatemala kan helpen. Eerder vertelde ik al dat ik samen met Gerriette twee dorpjes hoog in de bergen heb bezocht. In deze twee dorpjes (Pacutama en Chuicutama) wonen elk 25 gezinnen die eigenlijk niets hebben. Om te overleven hebben zij maïs nodig. Dit wordt gewoon gegeten en hier worden de overbekende tortilla’s van gemaakt. En aangezien ze hier rustig 2 keer op een dag tortilla’s eten is dit erg belangrijk. Maar voor deze maïs is natuurlijk een stuk landbouwgrond nodig. Maar laat nu net alle grond in Guatemala in de handen zijn van 5% van de bevolking – de rijke stinkerds die veel te veel voor het zeggen hebben. Dan moet de grond dus gehuurd worden voor veel, heel veel geld. Dit is dus iets waarbij ik (en jullie dus ook) zal gaan helpen. Voor 4000 Quetzales (400 euro) kan ik namelijk een heel groot stuk land huren om de maïs op te verbouwen. Maar daarmee zijn ze er natuurlijk nog niet! Vorig jaar was en jaar van grote droogte in Guatemala. Doordat het regenseizoen niet doorzette zijn er veel oogsten mislukt en werd het voedseltekort dus nog groter. Voor dit jaar is er ook weer een grote droogte voorspelt.
Normaal gesproken begint het regenseizoen eind mei. Maar dit jaar begon het vroeg april. Bijna iedere middag een dikke bui. Soms een klein beetje, soms veranderden de straten in kleine rivieren waar je tot je enkels doorheen moest. Zo ook vorige week donderdag. Mijn gastgezin woont een eindje van het centrum en de volgende ochtend ging ik met hostmum Xeny door de bergen wandelen naar de sauna. Zodra we aan het eind van de straat de hoek omgingen, waren er wegen afgesloten omdat deze onbegaanbaar waren geworden door de vele modder, stenen en afval wat met de regen naar beneden was gekomen. Met man en macht werden de straten weer leeg geschept. Iets verder naar boven in een klein bergdorpje, waar de huisjes nog zijn gemaakt van golfplaten, was men bezig om kruiwagens vol modder uit de huizen te scheppen. Omdat deze stulpjes geen drempel hebben was dit allemaal hun huisje binnen komen stromen. Moet je nagaan dat AL je bezittingen zeiknat of geruïneerd zijn door de regen en de modder! Dat kunnen wij ons haast niet voorstellen, maar hier is het gewoon aan de orde van de dag. Ik ben stiekem wel een beetje blij dat deze regenbuien nu weer voorbij zijn, maar voor de Guatemalteekse boeren is het gewoon een ramp. Helemaal omdat er voorspelt is dat er alleen in juni nog een paar buitjes zullen vallen en daarna de rest van het jaar niets meer. Zit je dan met je oogst, je gezin en tig paar hongerige ogen! Om de oogst toch nog een goede kans van slagen te geven hebben de boeren dus kunstmest nodig. Maar ook dat kost een kapitaal hier. Om al hun grond te bemesten hebben de boeren in Pacutama en Chuicutama ook 4000 Quetzales nodig. Ook dit bedrag zal ik voor hen betalen. Dat zal betekenen dat we met de huur van het land en de kunstmest 50 gezinnen 8 maanden lang kunnen voorzien van maïs! Hoe goed is dat! Maar daarnaast moeten de dorpjes ook voorzien worden van water. En laat ze nu net een nieuwe waterbron gevonden hebben. Na God hartelijk bedankt te hebben voor deze vondst tijdens een originele Maya-ceremonie en aan Hem gevraagd te hebben of ze het water mogen gebruiken is het nu tijd om het water van de bron naar de dorpjes te krijgen. Maar daar zijn natuurlijk waterleidingen nodig. Voor ons iets vanzelfsprekends, hier iets uitzonderlijks en zeer kostbaars. Ook hier zal een groot deel van het geld naartoe gaan. Mij leken dit goede projecten, want we kunnen er 50 gezinnen mee voorzien in hun eerste levensbehoeften! Wat wil je nog meer?!
Daarnaast ben ik erachter gekomen dat een Guatemalteek in tijden van financiële moeilijkheden rare sprongen maakt. Ik heb zes weken bij een ontzettend leuk gastgezin gewoond, maar wegens omstandigheden woon ik sinds dit weekend in een appartementje in het centrum van Quetzaltenango. Heerlijk relaxed. Kan ik m’n eigen gang gaan en ben ik niet verplicht om drie keer in de week de originele Paches te eten (voor diegenen die niet weten wat Paches zijn, check this: http://antiguadailyphoto.com/2006/07/12/guatemalan-cuisine-pache/. In het begin kreeg ik ze nog wel weg, maar op het eind kon ik met de beste wil van de wereld niet voorkomen dat ik begon te kokhalzen.)
Nou, verder gaat alles nog zo z’n gangetje. Dit weekend ben ik naar het strand Tulape geweest. Erg gezellig met een hele club en het strand was opvallend vanwege z’n zwarte vulkanische zand. Hebben we dat ook weer eens meegemaakt! Verder ga ik komende woensdagavond de Full Moon Hike van Santa Maria doen, de grootste actieve vulkaan van de Guatemalteekse hooglanden. Een tocht van een uur of vijf in het donker, enorm-steil tegen de vulkaan op. Dat wordt zeker weten afzien, maar ik heb er nu al zin in! Ik hou jullie op de hoogte!!!!
Liefs uit Guatemala, seño Elsa.
xxxx
Maar de eerste brillen zijn gekocht. Twee geweldige lieve broertjes die me de wangen nat en plakkerig hebben gekust omdat ze zo verschrikkelijk blij waren met hun brilletjes! Het is mooi om te zien hoe zoiets kleins zo gelukkig kan maken. Deze week zal ik ook met Juan Pablo een bril uitzoeken bij de opticien. Juan Pablo is een klein hummeltje van bijna tien jaar die het niet makkelijk heeft. Vaders is er niet meer, moeders is alle dagen dronken waardoor er vaak geen eten is voor Juan Pablo en zijn broertjes en zusjes. Bij ons op Caras Alegres is hij een schatje, maar op school wordt hij vaak bestempeld als onhandelbaar. Niet heel onlogisch als je z’n achtergrond weet, lijkt mij. Maar de directeur van zijn school verwijt ons dat we de kinderen teveel aandacht, liefde en genegenheid geven. Dat is namelijk niet goed voor ze, snap je! Als zo’n kindje nooit een aai over z’n bolletje krijgt, nooit te horen krijgt dat hij iets goed doet, honger of dorst heeft en nooit geknuffeld wordt, is dat gewoon veel beter! Dat begrijpt toch iedereen! Af en toe heeft men in Guatemala zo’n kronkel dat je er niet goed van wordt!
Daarnaast heb ik ook een andere bestemming gevonden voor het ingezamelde geld. Want aangezien ik stiekem, diep van binnen, gewoon nog altijd een klein Dalfsens boerinnetje ben heb ik een project gevonden waarbij ik boeren in Guatemala kan helpen. Eerder vertelde ik al dat ik samen met Gerriette twee dorpjes hoog in de bergen heb bezocht. In deze twee dorpjes (Pacutama en Chuicutama) wonen elk 25 gezinnen die eigenlijk niets hebben. Om te overleven hebben zij maïs nodig. Dit wordt gewoon gegeten en hier worden de overbekende tortilla’s van gemaakt. En aangezien ze hier rustig 2 keer op een dag tortilla’s eten is dit erg belangrijk. Maar voor deze maïs is natuurlijk een stuk landbouwgrond nodig. Maar laat nu net alle grond in Guatemala in de handen zijn van 5% van de bevolking – de rijke stinkerds die veel te veel voor het zeggen hebben. Dan moet de grond dus gehuurd worden voor veel, heel veel geld. Dit is dus iets waarbij ik (en jullie dus ook) zal gaan helpen. Voor 4000 Quetzales (400 euro) kan ik namelijk een heel groot stuk land huren om de maïs op te verbouwen. Maar daarmee zijn ze er natuurlijk nog niet! Vorig jaar was en jaar van grote droogte in Guatemala. Doordat het regenseizoen niet doorzette zijn er veel oogsten mislukt en werd het voedseltekort dus nog groter. Voor dit jaar is er ook weer een grote droogte voorspelt.
Normaal gesproken begint het regenseizoen eind mei. Maar dit jaar begon het vroeg april. Bijna iedere middag een dikke bui. Soms een klein beetje, soms veranderden de straten in kleine rivieren waar je tot je enkels doorheen moest. Zo ook vorige week donderdag. Mijn gastgezin woont een eindje van het centrum en de volgende ochtend ging ik met hostmum Xeny door de bergen wandelen naar de sauna. Zodra we aan het eind van de straat de hoek omgingen, waren er wegen afgesloten omdat deze onbegaanbaar waren geworden door de vele modder, stenen en afval wat met de regen naar beneden was gekomen. Met man en macht werden de straten weer leeg geschept. Iets verder naar boven in een klein bergdorpje, waar de huisjes nog zijn gemaakt van golfplaten, was men bezig om kruiwagens vol modder uit de huizen te scheppen. Omdat deze stulpjes geen drempel hebben was dit allemaal hun huisje binnen komen stromen. Moet je nagaan dat AL je bezittingen zeiknat of geruïneerd zijn door de regen en de modder! Dat kunnen wij ons haast niet voorstellen, maar hier is het gewoon aan de orde van de dag. Ik ben stiekem wel een beetje blij dat deze regenbuien nu weer voorbij zijn, maar voor de Guatemalteekse boeren is het gewoon een ramp. Helemaal omdat er voorspelt is dat er alleen in juni nog een paar buitjes zullen vallen en daarna de rest van het jaar niets meer. Zit je dan met je oogst, je gezin en tig paar hongerige ogen! Om de oogst toch nog een goede kans van slagen te geven hebben de boeren dus kunstmest nodig. Maar ook dat kost een kapitaal hier. Om al hun grond te bemesten hebben de boeren in Pacutama en Chuicutama ook 4000 Quetzales nodig. Ook dit bedrag zal ik voor hen betalen. Dat zal betekenen dat we met de huur van het land en de kunstmest 50 gezinnen 8 maanden lang kunnen voorzien van maïs! Hoe goed is dat! Maar daarnaast moeten de dorpjes ook voorzien worden van water. En laat ze nu net een nieuwe waterbron gevonden hebben. Na God hartelijk bedankt te hebben voor deze vondst tijdens een originele Maya-ceremonie en aan Hem gevraagd te hebben of ze het water mogen gebruiken is het nu tijd om het water van de bron naar de dorpjes te krijgen. Maar daar zijn natuurlijk waterleidingen nodig. Voor ons iets vanzelfsprekends, hier iets uitzonderlijks en zeer kostbaars. Ook hier zal een groot deel van het geld naartoe gaan. Mij leken dit goede projecten, want we kunnen er 50 gezinnen mee voorzien in hun eerste levensbehoeften! Wat wil je nog meer?!
Daarnaast ben ik erachter gekomen dat een Guatemalteek in tijden van financiële moeilijkheden rare sprongen maakt. Ik heb zes weken bij een ontzettend leuk gastgezin gewoond, maar wegens omstandigheden woon ik sinds dit weekend in een appartementje in het centrum van Quetzaltenango. Heerlijk relaxed. Kan ik m’n eigen gang gaan en ben ik niet verplicht om drie keer in de week de originele Paches te eten (voor diegenen die niet weten wat Paches zijn, check this: http://antiguadailyphoto.com/2006/07/12/guatemalan-cuisine-pache/. In het begin kreeg ik ze nog wel weg, maar op het eind kon ik met de beste wil van de wereld niet voorkomen dat ik begon te kokhalzen.)
Nou, verder gaat alles nog zo z’n gangetje. Dit weekend ben ik naar het strand Tulape geweest. Erg gezellig met een hele club en het strand was opvallend vanwege z’n zwarte vulkanische zand. Hebben we dat ook weer eens meegemaakt! Verder ga ik komende woensdagavond de Full Moon Hike van Santa Maria doen, de grootste actieve vulkaan van de Guatemalteekse hooglanden. Een tocht van een uur of vijf in het donker, enorm-steil tegen de vulkaan op. Dat wordt zeker weten afzien, maar ik heb er nu al zin in! Ik hou jullie op de hoogte!!!!
Liefs uit Guatemala, seño Elsa.
xxxx
-
26 April 2010 - 16:36
Marloes:
Hey elsje! Wat een tof verhaal weer! ik volg je op de voet!
Dikke kusss van mij -
26 April 2010 - 16:50
Irmus:
goed bezig, lieve elsje!
Wat een blitse montuurtjes, haha! En lekker praktisch met die touwtjes :)
En groot grondbezitter dus binnenkort. Gaaf project. Wat zullen ze blij zijn met jou!
Maareh, hoezo appartementje?! Tister gebeurd dan?!
xxx zus & zo -
26 April 2010 - 17:15
Lindaw:
Hey Els
Back to the roots! Je blijft een Dalfsense!
Goed project hoor. En dat je dat eten niet meer weg kon krijgen dat is na het zien van de foto geheel te begrijpen :D.
x lin -
26 April 2010 - 17:24
Job:
Weer erg mooi en ontroerend verhaal.
Ga door met goeie dingen doen.
Succes en sterkte!!! -
26 April 2010 - 17:54
Stichting Muses:
Hoi Els,
Het is echt heel leuk om jou verhalen te lezen! Je bent zo goed bezig! Echt geweldig!
Groetjes,
Romy Schagen
Stichting Muses. -
26 April 2010 - 20:11
Pauline:
Haha, een echt boerinnetje en dan met ambities voor Amsterdam? Die brilletjes doen het hem hoor....Geef maar een gil als je er nog meer kunt slijten want daar maak ik met liefde nog weer geld voor over! -
26 April 2010 - 20:12
Anna:
Wat een mooie brilletjes!! Als ik dat had geweten had ik je van te voren mijn verzameling brilletjes meegegeven (waaronder een hele grote rooie..hihi).
En wat heb je nu weer uitgespookt dat je in een appartement zit? Te lang onder de douche gestaan waardoor die beste mensen nu voor een maand geen water meer hebben....
Geintje hoor, ik vind het echt super super goed, wat je allemaal doet en ontdekt hebt, kus voor jou ontwikkelingshulp-
verleenster! xxx
-
28 April 2010 - 06:26
Moeders:
He die Elsa
Wat een verhaal weer meisie.Zo zie je maar weer wat je voor zulke mensen kan betekenen.Enne ik zal hier de agrariers op de hoogte stellen wat je van plan bent voor die boeren te doen.Het zal ze zeker goed doen dat je nog wat van je roods in je hebt!!!Geintje.Lekker op je zelf, lijkt me na een periode ook wel weer fijn.Dikke kus Ma
-
29 April 2010 - 09:03
Gerben:
Je bent een held Els. -
30 April 2010 - 23:56
Martin:
Echt Top! -
01 Mei 2010 - 11:40
Rianne Roeberts:
beste els hoe gaat metjou
ik mis jou ook wel hoe daar mooi weer heb je al spaans praten is dat niet moelijk? groetjes
rianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
