Vaarwel Antigua
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
23 Februari 2010 | Guatemala, Antigua
‘Time flies when you're having fun.’ En dat is hier zeker het geval. Dit is namelijk alweer mijn laatste week al in het geweldige Antigua. Deze week zal er een eind komen aan de Spaanse lessen met mijn hilarische lerares Maria Helena, niet langer ‘s ochtends om kwart over zeven roerei voorgeschoteld krijgen van Melika, niet meer mijn was brengen naar het reuze-aardige vrouwtje van de lavenderia op de hoek die al mijn kleding een maatje kleiner teruggeeft vanwege de wasdroger, niet langer wakker worden met het uitzicht op Volcano del Agua, geen dinsdag-avond-ladies-night meer in Mono Loco, geen zweterige salsalessen meer van Carmen en Miguel, niet langer naar de optredens van Luis Guitar gaan in Rainbow Café (en eigenlijk is hij helemaal niet zo heel goed, maar hij is zo schattig..), nog maar 1 keer Engelse les geven aan de jongens met een lichamelijke handicap op het project van Mickey, niet langer mijn blogberichtjes schrijven in het goedkope internetcafe dat vol zit met gierige toeristen en internationale studenten, geen mensen meer bekijken en stiekem fotograferen in het Parque Central (waar de schoenenpoetser zelfs boos op mij werd nadat hij het door had), niet meer met z’n achten aan tafel gokken welke soep het vandaag weer zal zijn, niet meer stiekem Engelse woorden leren aan Cindy – hulp in de huishouding die zo graag wil studeren, niet meer…
Ik zal het missen. Het veilige, gezellige en toeristische Antigua wat eigenlijk helemaal geen goed voorbeeld is van Guatemala.
Ook de afgelopen week is er hier weer van alles gebeurd. Nieuwe studenten zijn gearriveerd in Casa de Ruth, de Spaanse lessen begonnen nu echt moeilijk te worden met al die grammatica, mijn salsalessen beginnen te vorderen, ik blijf nieuwe en interessante mensen ontmoeten, ik heb een koffiefarm bezocht en heb mijn weekend doorgebracht in Lago Atitlan en Chichicastenango.
Het bezoekje aan de koffiefarm was heel indrukwekkend. Dit is dus het ‘echte’ Guatemala! Een klein dorpje onder aan de vulkaan waar een arme familie met zeventien(!) personen en hun paard, kippen, eenden en kalkoen in een klein hutje van cementblokken en enkele golfplaten woont. Iedere dag bikkelen ze keihard op de koffieplantage op vier uur loopafstand om twee zakken vol koffiebonen te krijgen. En de opbrengst? Maar liefst een karige 80 Quetzales (ongeveer gelijk aan 8 euro). En daar moeten dus al die monden van gevoed worden. Geen wonder dus dat ze ‘s ochtends en ‘s avonds alleen maar tortillas en, de hier zo bekende frijoles (gepureerde zwarte bonen) te eten hebben. En als ze geluk hebben op zondag een stukje kip! En dan komen wij met een twintigtal verwende, blanke toeristen hun -letterlijk- nederige stulpje binnenwalsen om naar hun interessante levensverhaal te luisteren en te genieten van een goddelijke maaltijd. Wij wel. Daar betalen we dan ook gewoon voor, maar toch… Ergens voelde het echt alsof het enorm asociaal was. Maar zij waren blij ons te onvangen en waren nog blijer met het geld dat ze verdienden. (Dat was weer een week werken in een middag verdiend!) We konden zelfs proberen onze eigen tortillas te maken. Met de nadruk op proberen, want het is dus echt niet zo makkelijk als het lijkt. Maar ach, misvormd en een beetje aangebrand zijn ze ook heel goed binnen te houden. Alles smaakt goddelijk met guacamole!
Zaterdag met nog dertien anderen vertrokken naar Lago Atitlan. Men zegt wel eens dat dit een van de mooiste meren van de wereld is en nu snap ik ook wel waarom! Wat ontzettend gaaf! Een groot meer, omringd door talloze bergen en drie grote vulkanen. Helaas was het een beetje bewolkt zodat we geen goed zicht hadden, maar dat kon de pret niet drukken. Met een klein bootje het meer overgestoken en diverse kleine dorpjes bezocht. De volgende dag vertrokken naar Chichicastenango, de stad die beroemd is om haar kleurrijke markt. En dat is het zeker! Wat een kleuren, wat een mensen, wat een geuren en geluiden, ik heb weer m’n ogen uitgekeken! Honderden Maya’s bieden hun zelfgemaakte koopwaar aan in geimproviseerde kraampjes. Ondertussen moet je uitkijken dat je niet op de kippen, kalkoenen en zelfs biggetjes stapt! Deze worden trouwens ook ter plekke klaargemaakt zodat je overal terecht kunt voor een ‘verse’ maaltijd. Je wordt belaagd door zielig kijkende kindertjes die om geld bedelen, moet goed op je spullen letten anders wordt je ter plekke beroofd van alles, je bent verdwaald voor je er erg in hebt, maar het is absoluut de moeite waard. Behalve de markt ook nog de beroemde St-Thomaskerk en een begraafplaats bezocht. Sjeminee! Dat lijkt wel een feestje daar! Ieder graf is als een klein, vrolijk gekleurd huisje vol bloemen en schilderingen. De minder bedeelden moeten het met alleen een gekleurd kruis doen, maar minder vrolijk is het niet. We waren zelfs getuige van een kleine ceremonie ter nagedachtens aan een overledene. En ook al lig je op je knieen voor een rokend altaar, je mobiele telefoon kun je gewoon opnemen. Ik blijf me verbazen over die gekke Guatemalteco’s!
Bij thuiskomst in Guatemala belanden we middenin een katholieke processie. De komende zondagen totaan pasen zullen de steden Guatemala City, Antigua en Quetzaltenango (waar ik mijn vrijwilligerswerk ga doen) worden bevolkt door duizenden katholieke locals die doormiddel van de processie van hun zonden af willen komen. Maar eigenlijk is het net een carnavalsoptocht met al die ballon- en suikerspinverkopers eromheen. Maar alles bij elkaar dus weer een geweldig weekend gehad.
Behalve alle leuke dingen werd Antigua de laatste dagen ook opgeschrikt door kleine aardbevingen. De stad ligt tussen drie grote vulkanen in, waarvan er eentje actief is; Volcano del Fuego. Nu is het heel normaal dat deze meerdere malen per dag uitbarst. Je ziet een hele hoop rook uit de krater komen, maar verder is er niets aan de hand. Geen grote lavastromen, niemand hoeft zijn huis te verlaten, dit is gewoon de normaalste zaak van de wereld. Maar zondagavond was er ineens een enorme knal die alles op z’n grondvesten deed trillen. Eerst dacht men dat het een vliegtuig van de NASA was die door de geluidsbarriere heen kwam, maar nadat heel Antigua bedekt was met een dun laagje stof, werd het duidelijk dat het de vulkaan was die op dit moment zeer actief is. Afgelopen nacht werd ik wakker omdat ik dacht dat iemand aan m’n bed stond te schudden (ik heb een heel vreemde huisgenoot van 59 die ‘s nacht vaak aan het rondspoken is, dus ik kijk nergens meer van op!), maar het bleek een kleine aardbeving te zijn. Een paar uurtjes later volgde een nieuwe beving. Wat een vreemde gewaarwording! Nog steeds niets ernstigs, maar de inwoners van Antigua beginnen volgens mij toch wel een beetje zenuwachtig te raken. Gelukkig zitten we nog redelijk ver van de vulkaan af, dus geen paniek! En daarnaast: Deze vrijdag zal ik de stad verlaten. Ik heb de plannen omgegooid en vertrek vrijdagavond naar Belize. Uit veiligheidsoverwegingen heb ik toch maar besloten om met enkele anderen samen te gaan reizen en pas daarna te starten met mijn vrijwilligerswerk. Alles is hier mogelijk!
Lieve mensen, ik ga weer rennen voor mijn salsalessen! (Ferry, als ik thuiskom gaan we een avondje los met die heupjes!) Hasta luego!
xxxx
PS: Bert & Rianne, wat ontzettend leuk al jullie berichtjes. Ik heb alleen geen vast postadres hier omdat ik telkens naar een andere plek verhuis. Maar je kunt de foto's wel opsturen via de mail! Leuk!!!! Mijn mailadres is: EPekkeriet@hotmail.com. Ik ben benieuwd! Groetjes aan iedereen daar!
Ik zal het missen. Het veilige, gezellige en toeristische Antigua wat eigenlijk helemaal geen goed voorbeeld is van Guatemala.
Ook de afgelopen week is er hier weer van alles gebeurd. Nieuwe studenten zijn gearriveerd in Casa de Ruth, de Spaanse lessen begonnen nu echt moeilijk te worden met al die grammatica, mijn salsalessen beginnen te vorderen, ik blijf nieuwe en interessante mensen ontmoeten, ik heb een koffiefarm bezocht en heb mijn weekend doorgebracht in Lago Atitlan en Chichicastenango.
Het bezoekje aan de koffiefarm was heel indrukwekkend. Dit is dus het ‘echte’ Guatemala! Een klein dorpje onder aan de vulkaan waar een arme familie met zeventien(!) personen en hun paard, kippen, eenden en kalkoen in een klein hutje van cementblokken en enkele golfplaten woont. Iedere dag bikkelen ze keihard op de koffieplantage op vier uur loopafstand om twee zakken vol koffiebonen te krijgen. En de opbrengst? Maar liefst een karige 80 Quetzales (ongeveer gelijk aan 8 euro). En daar moeten dus al die monden van gevoed worden. Geen wonder dus dat ze ‘s ochtends en ‘s avonds alleen maar tortillas en, de hier zo bekende frijoles (gepureerde zwarte bonen) te eten hebben. En als ze geluk hebben op zondag een stukje kip! En dan komen wij met een twintigtal verwende, blanke toeristen hun -letterlijk- nederige stulpje binnenwalsen om naar hun interessante levensverhaal te luisteren en te genieten van een goddelijke maaltijd. Wij wel. Daar betalen we dan ook gewoon voor, maar toch… Ergens voelde het echt alsof het enorm asociaal was. Maar zij waren blij ons te onvangen en waren nog blijer met het geld dat ze verdienden. (Dat was weer een week werken in een middag verdiend!) We konden zelfs proberen onze eigen tortillas te maken. Met de nadruk op proberen, want het is dus echt niet zo makkelijk als het lijkt. Maar ach, misvormd en een beetje aangebrand zijn ze ook heel goed binnen te houden. Alles smaakt goddelijk met guacamole!
Zaterdag met nog dertien anderen vertrokken naar Lago Atitlan. Men zegt wel eens dat dit een van de mooiste meren van de wereld is en nu snap ik ook wel waarom! Wat ontzettend gaaf! Een groot meer, omringd door talloze bergen en drie grote vulkanen. Helaas was het een beetje bewolkt zodat we geen goed zicht hadden, maar dat kon de pret niet drukken. Met een klein bootje het meer overgestoken en diverse kleine dorpjes bezocht. De volgende dag vertrokken naar Chichicastenango, de stad die beroemd is om haar kleurrijke markt. En dat is het zeker! Wat een kleuren, wat een mensen, wat een geuren en geluiden, ik heb weer m’n ogen uitgekeken! Honderden Maya’s bieden hun zelfgemaakte koopwaar aan in geimproviseerde kraampjes. Ondertussen moet je uitkijken dat je niet op de kippen, kalkoenen en zelfs biggetjes stapt! Deze worden trouwens ook ter plekke klaargemaakt zodat je overal terecht kunt voor een ‘verse’ maaltijd. Je wordt belaagd door zielig kijkende kindertjes die om geld bedelen, moet goed op je spullen letten anders wordt je ter plekke beroofd van alles, je bent verdwaald voor je er erg in hebt, maar het is absoluut de moeite waard. Behalve de markt ook nog de beroemde St-Thomaskerk en een begraafplaats bezocht. Sjeminee! Dat lijkt wel een feestje daar! Ieder graf is als een klein, vrolijk gekleurd huisje vol bloemen en schilderingen. De minder bedeelden moeten het met alleen een gekleurd kruis doen, maar minder vrolijk is het niet. We waren zelfs getuige van een kleine ceremonie ter nagedachtens aan een overledene. En ook al lig je op je knieen voor een rokend altaar, je mobiele telefoon kun je gewoon opnemen. Ik blijf me verbazen over die gekke Guatemalteco’s!
Bij thuiskomst in Guatemala belanden we middenin een katholieke processie. De komende zondagen totaan pasen zullen de steden Guatemala City, Antigua en Quetzaltenango (waar ik mijn vrijwilligerswerk ga doen) worden bevolkt door duizenden katholieke locals die doormiddel van de processie van hun zonden af willen komen. Maar eigenlijk is het net een carnavalsoptocht met al die ballon- en suikerspinverkopers eromheen. Maar alles bij elkaar dus weer een geweldig weekend gehad.
Behalve alle leuke dingen werd Antigua de laatste dagen ook opgeschrikt door kleine aardbevingen. De stad ligt tussen drie grote vulkanen in, waarvan er eentje actief is; Volcano del Fuego. Nu is het heel normaal dat deze meerdere malen per dag uitbarst. Je ziet een hele hoop rook uit de krater komen, maar verder is er niets aan de hand. Geen grote lavastromen, niemand hoeft zijn huis te verlaten, dit is gewoon de normaalste zaak van de wereld. Maar zondagavond was er ineens een enorme knal die alles op z’n grondvesten deed trillen. Eerst dacht men dat het een vliegtuig van de NASA was die door de geluidsbarriere heen kwam, maar nadat heel Antigua bedekt was met een dun laagje stof, werd het duidelijk dat het de vulkaan was die op dit moment zeer actief is. Afgelopen nacht werd ik wakker omdat ik dacht dat iemand aan m’n bed stond te schudden (ik heb een heel vreemde huisgenoot van 59 die ‘s nacht vaak aan het rondspoken is, dus ik kijk nergens meer van op!), maar het bleek een kleine aardbeving te zijn. Een paar uurtjes later volgde een nieuwe beving. Wat een vreemde gewaarwording! Nog steeds niets ernstigs, maar de inwoners van Antigua beginnen volgens mij toch wel een beetje zenuwachtig te raken. Gelukkig zitten we nog redelijk ver van de vulkaan af, dus geen paniek! En daarnaast: Deze vrijdag zal ik de stad verlaten. Ik heb de plannen omgegooid en vertrek vrijdagavond naar Belize. Uit veiligheidsoverwegingen heb ik toch maar besloten om met enkele anderen samen te gaan reizen en pas daarna te starten met mijn vrijwilligerswerk. Alles is hier mogelijk!
Lieve mensen, ik ga weer rennen voor mijn salsalessen! (Ferry, als ik thuiskom gaan we een avondje los met die heupjes!) Hasta luego!
xxxx
PS: Bert & Rianne, wat ontzettend leuk al jullie berichtjes. Ik heb alleen geen vast postadres hier omdat ik telkens naar een andere plek verhuis. Maar je kunt de foto's wel opsturen via de mail! Leuk!!!! Mijn mailadres is: EPekkeriet@hotmail.com. Ik ben benieuwd! Groetjes aan iedereen daar!
-
23 Februari 2010 - 21:11
Irma:
Mooi verhaal weer. Nou Elsie, op naar het volgende avontuur dus: Belize! Wauwie!
En mooi uit de buurt van die vulkaan, brrrr
dikke kus Roel, Irma en lachebekkie Julia -
23 Februari 2010 - 21:17
Suus:
Jeetje Els,
wat een coole verhalen, klinkt heerlijk. Alleen die bevingen doen mijn hart niet op een positieve manier harder kloppen... Eng!
Leuke picaatjes ook. Geniet in Belize, ben benieuw wat je daar weer allemaal te wachten staat.
Kussen Suus -
23 Februari 2010 - 21:27
Kristie:
Jeetje alweer zo'n mooi verhaal. Maar ook wel eng over de vulkaan..
Veel plezier op je volgende avontuur!!
xxx -
23 Februari 2010 - 21:28
Job:
Weer een mooi bericht els.
En wat een spannende avonturen.
Hoe gaat het trouwens met de plaatselijke Pulpde Luxe?
Hier is de site inmiddels online en bij jou dus ook.
Nou maak er nog meer moois van en we kijken al weer reikhalzend uit naar je volgende meel. -
23 Februari 2010 - 21:32
Broerski:
Haahaai Elsie, mooi plaatjes weer, je bent echt een reus zo naast die kleine vrouwtjes.
Ga meer gauw weg bij die vulkaan ,of gooi er anders maar een deksel op.
Doehoei kussie aan mun zussie -
24 Februari 2010 - 07:19
Moeders:
Geweldig wat beleef je mooie dingen.Wat ontzettend kleurrijk zijn je foto"s.Veel plezier op je volgende avontuur en pas goed op je zelf.Dikke kus Ma. -
24 Februari 2010 - 08:32
Robin:
Goed verhaal! Wat een ervaringen, aan de ene kant zo mooi, aan de andere kant, als de foto's bekijkt, ook zo'n groot contrast.
Maar geniet er van en een safe trip naar Belize! -
24 Februari 2010 - 09:04
Patries:
Hey Els,
Wat een heerlijk verhaal weer! Leuk om zo een beetje op de hoogte te blijven van je belevenissen. Heel veel plezier in Belize!
Liefs Patries -
24 Februari 2010 - 13:23
Miranda:
Wow Els wat maak je weer mooie dingen mee.
En wat een super foto´s, vooral van die drie kinderen.
Veel plezier nog!!
groetjes Miranda -
24 Februari 2010 - 14:19
Ferry Van Der Vegt:
He Elsie echt super mooie foto's allemaal, maar ik had ook niet anders verwacht van jou.
Dat salsa dansen hou je tegoed als je terugkomt ;)
Adios!
-
24 Februari 2010 - 18:16
Rianne Roeberts:
beste els hoe is het daar
goed naar je zin we hopen
dat je snel terug komt in nederland en alles vertellen wat je gedaan hebt.
groetjes rianne roeberts -
24 Februari 2010 - 19:00
Dinand:
dag els
wat zijn dat leuke en spannende verhalen om te lezen,en super mooie foto om te zien.
op na het volgende avontuur.
de groetje en nog veel vakantie plezier ,dikke kus dinand
-
25 Februari 2010 - 19:35
Anna:
Hai stoere vriendin van me!
Prachtige foto's, en wat schrijf je toch mooi.
kusje van mij -
26 Februari 2010 - 07:00
Sanne:
dag Elsje.
Weet je wat Els?
Julia komt bij mij logeren.Dikke kus van nichtje Sanne Pekkeriet -
28 Februari 2010 - 23:15
Marloes Bos:
Ay, het is inmiddels dus ook voor jou tijd om Antigua te verlaten.. Als ik jouw berichtje lees denk ik met een flinke glimlach terug aan de tijd daar. Wat een heerlijk stadje! Je hebt er trouwens echt een paar ontzettend mooie foto's tussen zitten! Vind je het erg als ik er een paar van pik? ;-) Een link van mijn foto's van Guatemala (die ik nog heb..) staat op mijn site. Succes in Quetzaltenango!
Dikke kus -
22 Mei 2010 - 23:23
Mitch:
hola els it mitch i hope you got your ferry. lat me know you are ok/ XO
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
