Wordt niet verliefd!
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
25 Maart 2010 | Guatemala, Quetzaltenango
Voor ik vertrok barstte het op tv van de programma's over liefdes in het buitenland; Programma's als 'Grenzeloos verliefd' of de 'All you need is love-kerstspecial' waren aan de orde van de dag. Lekker wegzwijmelen bij romantische sprookjesverhalen die zich afspelen in tropische oorden. En iedere keer als ik met moeders op de bank zat te kijken, waarschuwde ze mij: 'Els, wordt niet verliefd in Guatemala!' Broertjelief deed er nog een schepje bovenop: 'Als je het waagt om daar in Guatemala bij zo'n kerel te blijven, kom ik je persoonlijk ophalen!!!' Maar zoals iedereen ook weet: een gewaarschuwd mens telt voor twee...
En daar zit ik dan. Tot over m'n oren verliefd! Stapel, hoteldebotel, helemaal smoor. Iedere dag ga ik vroeg m'n bedje uit met een glimlach op m'n gezicht, ik loop de hele dag te stralen en te zingen en te fluiten. En 's avonds verheug ik mij alweer op morgenvroeg. 'Wakker met een wijsje', zeg maar...
Maar stel jullie gerust! Het is niet een of andere knappe latino, met soepele heupen en gladde praatjes die mijn hart heeft gestolen. Het is Guatemala zelf! En de kindertjes van Caras Alegres! Guatemala met haar wonderschone vulkanen en bergen, met haar altijd verrassende jungle, bijzondere zwarte stranden, aardige en behulpzame mensen, heerlijke typische eten, lekkere temperaturen en bijzondere (maar af en toe ook rare) cultuur. En de kleine snotneuzen bij Caras Alegres zijn gewoon enorme schatjes! Zodra je de deur naar de binnenplaats open doet stuiven ze allemaal op je af, pakken je vast met hun smoezelige handjes, geven je een dikke knuffel en een natte, kleffe zoen. En dan kijken ze naar je met hun mooie donkerbruine oogjes waar altijd een glinstering in te vinden is. En nooit zul je ze horen klagen of zeuren! Thuis hebben ze weinig tot helemaal nix; soms lopen ze dagen achter elkaar in dezelfde vieze kleertjes, dragen ze kapotte schoenen of een paar dat veel te groot of te klein is (voor dit laatste probleem hebben ze een oplossing gevonden: gewoon de neus van de schoen openknippen zodat je een soort van high-fashion peeptoe krijgt. Maar dan anders...) of moeten ze heel lang lopen over onbegaanbare wegen om naar het project te komen. En de niños zijn blij met de kleinste dingen! Gisteren hadden we bijvoorbeeld make-up meegenomen en wat oude sieraden. Alle meisjes mochten oogschaduw op, hun nageltjes lakken (met een donker kleurtje vallen de rouwrandjes niet meer op!), hun haartjes mooi maken(soms geen doorkomen aan omdat het haar duidelijk in tijden niet gewassen of geborsteld was) en een ketting of armbandje uitzoeken dat ze mochten houden. Ik heb kinderen nog nooit zo blij gezien! Zodra je ze vroeg om de oogjes dicht te doen om wat felgekleurde oogschaduw aan te brengen, gingen de mondhoekjes minstens vijf centimeter omhoog en deze bleven daar de rest van de dag. Ze glunderden nog een beetje extra als je zei dat ze op een prinsesje leken, en de verkleedkleren op het eind waren natuurlijk helemaal het toppunt! Geweldig om te zien!
Het feit dat ik mee kan helpen om de kleintjes een leuke onbezorgde middag te bezorgen doet me goed. Heel erg goed. Maar ondanks dat alles helemaal geweldig is bij Caras Alegres, heb ik af en toe wel een beetje het gevoel ietwat overbodig te zijn. Er zijn een heleboel vrijwilligers, wat natuurlijk erg gezellig is, maar dat maakt ook dat je af en toe met je handen in je zakken toe staat te kijken. Maar natuurlijk ben ik ook hard op zoek om een goede bestemming te vinden voor het geld wat jullie allemaal hebben gedoneerd. Daarom ga ik binnenkort kijken bij de gezinnen thuis. Het schijnt dat sommige families rond moeten komen van een paar cent per dag en niet eens stromend water hebben. Hier moet toch wat aan te doen zijn! Ik ga het uitzoeken...
Daarnaast heb ik deze week Gerriette (Yet) bezocht. Gerriette komt, net als ik, oorspronkelijk uit het zeer pitoreske, immer gezellige en vooral bruisende Dalfsen. Vijf jaar geleden is ze naar Guatemala vertrokken om voor een half jaartje vrijwilligerswerk te doen, maar tot op de dag van vandaag woont ze hier nog steeds. Ze werkt aan een project dat Y'abal heet. (check ook: http://yabal-handicrafts.com/index.html) Een kunstnijverheidsproject dat door ondersteuning bij het opbouwen van zelfvoorzienende en stabiele weefcoöperaties met een nationale en internationale markt de hoop biedt op een duurzamer bestaan aan verschillende groepen wevers op het Guatemalteekse platteland. Na wat gekletst te hebben met Gerriette kwamen we tot de conclusie dat ik ook voor de mensen in haar project misschien wel iets kan betekenen. De week na semana santa zal ik met haar een van de projecten hoog in de bergen bezoeken. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Nu zullen er ongetwijfeld mensen zijn die zich afvragen wat semana santa is. Dat is gewoon het Guatemalteekse pasen. Alleen is dat hier een enorme groot en belangrijk feest wat gepaard gaat met processies en een week vakantie. Dat betkent dus ook dat Caras Alegres een weekje dicht is. En voor mij betkent dat weer een weekje eropuit trekken. Dat houdt ook in dat ik zeer waarschijnlijk langer in Xela zal blijven om me op het vrijwilligerswerk te richten. De stad is leuk, ik heb een aantal leuke mensen ontmoet hier, Caras Alegres is geweldig en het gastgezin is erg gezellig. Geen enkele reden dus om me aan het vooraf bedachte plan te houden en na vier weken Xela weer te verlaten.
Afgelopen weekend ben ik met het gastgezin naar Los Fuentos Georginas geweest. Een aantal natuurlijke hotsprings hoog in de bergen. De moeder van het gezin is dol op wandelen dus we hebben te voet de 16 kilometer door de bergen afgelegd. De warme, dampende baden die naar zwavel ruiken waren na die tijd dan ook meer dan welkom! Heerlijk een dagje relaxen tussen de locals! De terugweg was er domagepindafromage geen bus meer te bekennen, dus maar een aardige man gevraagd en achterin de pick-up terug naar huis. Topdagje!!!
Nou, ik zal binnenkort een paar foto's uploaden van de schatjes die mijn hart hebben gestolen...
Besos, Elsa.
(Voor het kleine brein van de Guatemalteken is het schijnbaar nogal moeilijk om de simpele naam Els te onthouden en uit te spreken. Elsa daarentegen schijnt wel tot hun grijze massa door te kunnen dringen, dus ik heet al twee maanden Elsa. Ook best!)
xxxx
En daar zit ik dan. Tot over m'n oren verliefd! Stapel, hoteldebotel, helemaal smoor. Iedere dag ga ik vroeg m'n bedje uit met een glimlach op m'n gezicht, ik loop de hele dag te stralen en te zingen en te fluiten. En 's avonds verheug ik mij alweer op morgenvroeg. 'Wakker met een wijsje', zeg maar...
Maar stel jullie gerust! Het is niet een of andere knappe latino, met soepele heupen en gladde praatjes die mijn hart heeft gestolen. Het is Guatemala zelf! En de kindertjes van Caras Alegres! Guatemala met haar wonderschone vulkanen en bergen, met haar altijd verrassende jungle, bijzondere zwarte stranden, aardige en behulpzame mensen, heerlijke typische eten, lekkere temperaturen en bijzondere (maar af en toe ook rare) cultuur. En de kleine snotneuzen bij Caras Alegres zijn gewoon enorme schatjes! Zodra je de deur naar de binnenplaats open doet stuiven ze allemaal op je af, pakken je vast met hun smoezelige handjes, geven je een dikke knuffel en een natte, kleffe zoen. En dan kijken ze naar je met hun mooie donkerbruine oogjes waar altijd een glinstering in te vinden is. En nooit zul je ze horen klagen of zeuren! Thuis hebben ze weinig tot helemaal nix; soms lopen ze dagen achter elkaar in dezelfde vieze kleertjes, dragen ze kapotte schoenen of een paar dat veel te groot of te klein is (voor dit laatste probleem hebben ze een oplossing gevonden: gewoon de neus van de schoen openknippen zodat je een soort van high-fashion peeptoe krijgt. Maar dan anders...) of moeten ze heel lang lopen over onbegaanbare wegen om naar het project te komen. En de niños zijn blij met de kleinste dingen! Gisteren hadden we bijvoorbeeld make-up meegenomen en wat oude sieraden. Alle meisjes mochten oogschaduw op, hun nageltjes lakken (met een donker kleurtje vallen de rouwrandjes niet meer op!), hun haartjes mooi maken(soms geen doorkomen aan omdat het haar duidelijk in tijden niet gewassen of geborsteld was) en een ketting of armbandje uitzoeken dat ze mochten houden. Ik heb kinderen nog nooit zo blij gezien! Zodra je ze vroeg om de oogjes dicht te doen om wat felgekleurde oogschaduw aan te brengen, gingen de mondhoekjes minstens vijf centimeter omhoog en deze bleven daar de rest van de dag. Ze glunderden nog een beetje extra als je zei dat ze op een prinsesje leken, en de verkleedkleren op het eind waren natuurlijk helemaal het toppunt! Geweldig om te zien!
Het feit dat ik mee kan helpen om de kleintjes een leuke onbezorgde middag te bezorgen doet me goed. Heel erg goed. Maar ondanks dat alles helemaal geweldig is bij Caras Alegres, heb ik af en toe wel een beetje het gevoel ietwat overbodig te zijn. Er zijn een heleboel vrijwilligers, wat natuurlijk erg gezellig is, maar dat maakt ook dat je af en toe met je handen in je zakken toe staat te kijken. Maar natuurlijk ben ik ook hard op zoek om een goede bestemming te vinden voor het geld wat jullie allemaal hebben gedoneerd. Daarom ga ik binnenkort kijken bij de gezinnen thuis. Het schijnt dat sommige families rond moeten komen van een paar cent per dag en niet eens stromend water hebben. Hier moet toch wat aan te doen zijn! Ik ga het uitzoeken...
Daarnaast heb ik deze week Gerriette (Yet) bezocht. Gerriette komt, net als ik, oorspronkelijk uit het zeer pitoreske, immer gezellige en vooral bruisende Dalfsen. Vijf jaar geleden is ze naar Guatemala vertrokken om voor een half jaartje vrijwilligerswerk te doen, maar tot op de dag van vandaag woont ze hier nog steeds. Ze werkt aan een project dat Y'abal heet. (check ook: http://yabal-handicrafts.com/index.html) Een kunstnijverheidsproject dat door ondersteuning bij het opbouwen van zelfvoorzienende en stabiele weefcoöperaties met een nationale en internationale markt de hoop biedt op een duurzamer bestaan aan verschillende groepen wevers op het Guatemalteekse platteland. Na wat gekletst te hebben met Gerriette kwamen we tot de conclusie dat ik ook voor de mensen in haar project misschien wel iets kan betekenen. De week na semana santa zal ik met haar een van de projecten hoog in de bergen bezoeken. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Nu zullen er ongetwijfeld mensen zijn die zich afvragen wat semana santa is. Dat is gewoon het Guatemalteekse pasen. Alleen is dat hier een enorme groot en belangrijk feest wat gepaard gaat met processies en een week vakantie. Dat betkent dus ook dat Caras Alegres een weekje dicht is. En voor mij betkent dat weer een weekje eropuit trekken. Dat houdt ook in dat ik zeer waarschijnlijk langer in Xela zal blijven om me op het vrijwilligerswerk te richten. De stad is leuk, ik heb een aantal leuke mensen ontmoet hier, Caras Alegres is geweldig en het gastgezin is erg gezellig. Geen enkele reden dus om me aan het vooraf bedachte plan te houden en na vier weken Xela weer te verlaten.
Afgelopen weekend ben ik met het gastgezin naar Los Fuentos Georginas geweest. Een aantal natuurlijke hotsprings hoog in de bergen. De moeder van het gezin is dol op wandelen dus we hebben te voet de 16 kilometer door de bergen afgelegd. De warme, dampende baden die naar zwavel ruiken waren na die tijd dan ook meer dan welkom! Heerlijk een dagje relaxen tussen de locals! De terugweg was er domagepindafromage geen bus meer te bekennen, dus maar een aardige man gevraagd en achterin de pick-up terug naar huis. Topdagje!!!
Nou, ik zal binnenkort een paar foto's uploaden van de schatjes die mijn hart hebben gestolen...
Besos, Elsa.
(Voor het kleine brein van de Guatemalteken is het schijnbaar nogal moeilijk om de simpele naam Els te onthouden en uit te spreken. Elsa daarentegen schijnt wel tot hun grijze massa door te kunnen dringen, dus ik heet al twee maanden Elsa. Ook best!)
xxxx
-
25 Maart 2010 - 17:17
Matthieu:
En ik maar hopen dat het over mij ging! ;-)
Veel plezier daar nog!!! -
25 Maart 2010 - 17:23
Job:
Hoi Els,
Weer een geweldig verslag!
Tijdens het lezen zit je echt in Guatamala dus dat is goed.
Zoals je weet gaat binnenkort ons eerste nummer Van Pulp verschijnen; heb je nog een special voor dat nummer - zie Ning? -
25 Maart 2010 - 18:30
Moeders:
Die Elsa
Toen ik las over verliefd zijn, schrok ik even.Ik dacht het zal toch niet waar zijn.
Maar gelukkig waren het die kleine snot neuzen waar je verliefd opwas.
Dat mag.Niets aan de hand.Knuffel ze maar fijn.
Groetjes van moeders. -
25 Maart 2010 - 18:51
Irma:
niet leuk hè, mama zo laten schrikken! Haha!
Wat cewl dat je Gerriette ontmoet hebt.
Dikke natte knuffel aan de kids daar en voor jou ook!
xxx Irm & Co -
25 Maart 2010 - 19:16
Dinand:
Dag els ,wat leuk voor jouw,dat je daar zo van geniet ,al die kleine kinderjes, met dikke knuffels voor jouw
Maak er wat moois van deze werkweek
Gr ,en een dikke knuffel dinand -
25 Maart 2010 - 20:41
A.Hazes:
Ik dacht een beetje verliefd... aah-aah-aah
Okee Elsie , mooi verslaggie weer , ben benieuwd naar de foto's van die latino's ehh.. ik bedoel kinderties
veel plezier nog, en ehh... hier ist nu ook mooi weer hoor duss
kus joenes -
26 Maart 2010 - 08:51
Stichting Muses:
Hola Elsa,
Wat een leuk verhaal! Leuk om te lezen dat Guatemala je zo verliefd laat voelen.. Ik herken het gevoel.
Goed van je dat je de gezinnen gaat bezoeken!
Succes..
Groetjes,
Romy Schagen
www.muses.nl -
26 Maart 2010 - 09:49
Ellen:
Leuk verhaal Els!
Ik word al helemaal nieuwsgierig naar Guatemala :D En wat fijn dat je het zo naar je zin hebt. Go Els!
XXX -
26 Maart 2010 - 12:04
Ferry:
He els(a) ;) super mooie foto's allemaal en leuke verhalen echt stoer van je dat je dit allemaal doet zet hem op ! -
26 Maart 2010 - 12:43
Marijke (van Irmie):
Wauw, klinkt echt geweldig wat je allemaal doet. Heerlijk om te lezen -
27 Maart 2010 - 01:58
Marloes Bos:
Pff ik dacht echt het zal toch niet waar zijn he! Verliefd worden op een Guatemaltec is echt een slecht idee, trust me.. En zeker als het zo'n Marco figuur is ;-)
Als ik je zo hoor over Guate wil ik echt zo graag terug! Zo'n geweldig land.. Costa Rica heeft ook haar charmes hoor, don't worry je gaat het hier ook naar je zin hebben. Zeker als je naar Puerto Viejo en Cahuita gaat ;-) Livingston is slechts een opwarmertje voor de caribische kust hier! Heb me ook erg vermaakt in Quepos/Manuel Antonio, maar dat is eigenlijk een erg lelijk en noisy stadje.. Ik wordt echt verliefd op de raarste plaatsjes.. Wanneer kom je deze kant ook alweer op?
Heel veel plezier daar, succes met je project en geniet dubbel zo hard voor me!
Dikke kus,
Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
